Od Ross'a do Avril

- Uważaj jak łazisz - mruknąłem po czym ztałem i otrzepałem jeansy z brudu.

Dopiero teraz się zorientowałem, że to dziewczyna.

Blondynka mruczała coś pod nosem.

- No dobra - zacząłem - sorry, że taki rozdrażniony jestem, ale cóż...

- No nieważne - powiedziała bez uśmiechu na twarzy - jestem Avril.

- Ross - uśmiechnąłem się.

Pierwszy raz w moim życiu, ten uśmiech był naprawdę szczery - jak tu być szczęśliwym, jak gdy skończyłem siedem lat, rodzice po prostu wywalili mnie z domu. 

Avril? Sorki, że krótkie xd